White-out avonturen en uitdagingen in Groenland

Dag 17 van de expeditie in Groenland

Het is zaterdag 30 augustus, dag 17 van onze expeditie in Groenland. Na een dag rust, waarin Wouter ons verraste met een prachtig verhaal over basecampmanagement, zijn we weer volop in actie. De afgelopen dagen waren intensief, dus een uurtje langer slapen op vrijdag was meer dan welkom.

Een bijzondere ervaring in de white-out

Vrijdag begonnen we om zes uur ’s ochtends, maar het zicht was nihil. We bevonden ons midden in een white-out; overal om ons heen was het wit. Na twee shifts brak er echter een moment van helderheid aan. De zon brak door en creëerde een halo met twee regenbogen, een zeldzaam natuurfenomeen dat alleen in arctische omstandigheden voorkomt. Helaas duurde dit niet lang en al snel bevonden we ons weer in de white-out. Navigeren was lastig zonder wind, waardoor we als een meanderende rivier door de sneeuw trokken. Het voelde alsof we door een pak melk liepen of aan de binnenkant van een pingpongbal zaten. De afstand tussen de voorste en achterste van onze groep kon oplopen tot 100 meter, wat het geheel surrealistisch maakte.

De uitdagingen van harde wind

Zaterdag begon met hoop op beter weer, maar die hoop vervloog snel. Om zes uur ’s ochtends was het wederom bewolkt met sneeuw en white-out omstandigheden, dit keer vergezeld door harde wind uit het zuiden. Na enkele shifts besloten we de tenten op te zetten volgens de stormprocedure, omdat de wind vrij spel heeft in Groenland en het weer snel kan omslaan. Tijdens zo’n white-out is er weinig anders te doen dan nadenken. Mijn gedachten dwaalden af naar eten: Chinees, Indonesisch, Midden-Oosters, Turkse pizza en appeltaart passeerden allemaal de revue. Hoewel we goed eten tijdens de expeditie en ik slechts één kop koffie per dag drink, blijft eten een terugkerend thema in mijn gedachten.

Praktische zaken: sanitaire voorzieningen

Een vraag die mij vaak wordt gesteld is hoe we omgaan met sanitaire voorzieningen tijdens de expeditie. Het antwoord is simpel: ook wij moeten onze behoefte doen. Voor mannen is plassen eenvoudig: rits open en gaan. Voor vrouwen, zoals Susana, betekent dit door de hurken gaan. Een plastuit wordt afgeraden vanwege het risico op ongelukken. Bij harde wind is het voor iedereen aan te raden om op de knieën te plassen om te voorkomen dat de urine door de wind wordt opgepikt. Voor de grote boodschap geldt hetzelfde: door de hurken en daarna bedekken met sneeuw voor esthetiek en hygiëne rond het kamp. Toiletpapier en doekjes worden meegenomen naar Kangerlussuaq voor correcte afvalverwerking. Tot zover deze blogpost vol beelden en geuren van onze expeditie. Morgen bespreken we een ander onderwerp, maar minstens net zo kleurrijk en geurrijk als vandaag. Tot morgen!